Peru 2003
We hadden een goed excuus om deze reis te boeken: onze nicht Ena doet vrijwilligerswerk in Bolivia en moest de landsgrens
over om haar visum te kunnen verlengen.
Aangezien de familie van Lisette allemaal al naar Peru zijn gegaan (oma en opa Langendijk werkten daar), lijkt het een goed idee om deze familietraditie voort te zetten.
We vlogen op Lima, alwaar Ena ons in een prachtig hostel al opwachtte. Ena spreekt vloeiend Spaans, wat erg handig is voor het afdingen en telefonisch reserveren. Kerst in zo'n warm land voelt trouwens wel wat raar aan.
Vanuit Lima met een luxe bus naar Pisco gereden. Vanuit Pisco hebben we een prachtige tour gemaakt. Eerst met de boot rond een eilandengroep vol vogels, robben, zeeleeuwen en pinguïns, en daarna door een zandwoestijn met rare rotsformaties naar een heerlijk strand.
Nazca staat bekend om zijn enorme figuren middenin de woestijn die alleen zichtbaar zijn vanuit de lucht. Zoals het een woestijn betaamd was het verzengend heet. 's Ochtends vroeg met een lege maag in een vliegtuig gestapt. Het was prachtig om de figuren te zien, maar we zijn wel heel erg misselijk geworden.
Met de nachtbus een heel eind naar het zuiden gereden, naar de stad Arequipa. Lisette is hier behoorlijk ziek geworden, maar was gelukkig op tijd beter voor het oud en nieuw. Hier geen oliebollen, maar: geel ondergoed, vuurwerk, en iedereen die rondjes om het centrale plein holt met een voorwerp van begeerte (geld, speelgoed auto, mini-huisjes). Kortom het was erg gezellig op het plein, een heel bijzonder nieuwjaar zo.
Vanuit Arequipa naar de hoogvlaktes van de Andes gereden voor speciale uitzichten en grote vogels (Condors). Hier hebben we ook de lama’s gezien. We waren ook erg onder de indruk van de Machu Picchu (de verloren Inca stad) en zijn indrukwekkende omgeving, ook al hadden we wat moeite om er te komen. Er hangt nog steeds een mystieke sfeer omheen.
De laatste busreis bracht ons naar Puno aan het Titicacameer. Hier vandaan voeren we via de drijvende rieten eilanden naar een echt eiland midden in dit enorme meer, waar we de nacht doorbrachten bij een lokaal gezin. Hele lieve mensen, die ons graag in hun midden opnamen.
We hebben op de terugweg nog een korte stop-over gemaakt in New York, op bezoek bij oom Rudy.
Aangezien de familie van Lisette allemaal al naar Peru zijn gegaan (oma en opa Langendijk werkten daar), lijkt het een goed idee om deze familietraditie voort te zetten.
We vlogen op Lima, alwaar Ena ons in een prachtig hostel al opwachtte. Ena spreekt vloeiend Spaans, wat erg handig is voor het afdingen en telefonisch reserveren. Kerst in zo'n warm land voelt trouwens wel wat raar aan.
Vanuit Lima met een luxe bus naar Pisco gereden. Vanuit Pisco hebben we een prachtige tour gemaakt. Eerst met de boot rond een eilandengroep vol vogels, robben, zeeleeuwen en pinguïns, en daarna door een zandwoestijn met rare rotsformaties naar een heerlijk strand.
Nazca staat bekend om zijn enorme figuren middenin de woestijn die alleen zichtbaar zijn vanuit de lucht. Zoals het een woestijn betaamd was het verzengend heet. 's Ochtends vroeg met een lege maag in een vliegtuig gestapt. Het was prachtig om de figuren te zien, maar we zijn wel heel erg misselijk geworden.
Met de nachtbus een heel eind naar het zuiden gereden, naar de stad Arequipa. Lisette is hier behoorlijk ziek geworden, maar was gelukkig op tijd beter voor het oud en nieuw. Hier geen oliebollen, maar: geel ondergoed, vuurwerk, en iedereen die rondjes om het centrale plein holt met een voorwerp van begeerte (geld, speelgoed auto, mini-huisjes). Kortom het was erg gezellig op het plein, een heel bijzonder nieuwjaar zo.
Vanuit Arequipa naar de hoogvlaktes van de Andes gereden voor speciale uitzichten en grote vogels (Condors). Hier hebben we ook de lama’s gezien. We waren ook erg onder de indruk van de Machu Picchu (de verloren Inca stad) en zijn indrukwekkende omgeving, ook al hadden we wat moeite om er te komen. Er hangt nog steeds een mystieke sfeer omheen.
De laatste busreis bracht ons naar Puno aan het Titicacameer. Hier vandaan voeren we via de drijvende rieten eilanden naar een echt eiland midden in dit enorme meer, waar we de nacht doorbrachten bij een lokaal gezin. Hele lieve mensen, die ons graag in hun midden opnamen.
We hebben op de terugweg nog een korte stop-over gemaakt in New York, op bezoek bij oom Rudy.